Vertrek richting sneeuw
Het nieuwe jaar is nog maar een dag oud wanneer we erop uit trekken. Deze keer lonken de Oostenrijkse bergen. We verblijven in een appartement in Serfaus van 2 tot 8 januari.
Op maandag 2 januari zitten we om 4.45 uur klaar in de auto om te vertrekken. ‘We’ dat zijn een dochter van 19 jaar, een zoon van 17 jaar, het vriendinnetje van de zoon, ook 17 jaar, en de veroorzaker van de reis: ikzelf.
De auto puilt uit met alles wat we denken nodig te hebben. Vooral een stevige hoeveelheid eten en drinken om die wispelturige tienermagen te vullen. Volgens mijn kinderen kunnen we meer dan twee weken overleven op wat ik heb ingepakt 😊
Soit, een volle auto dus en dat voel ik wanneer ik gas geef om de straat uit te rijden. De GPS geeft aan dat we een rit van 925 km voor de boeg hebben, een goeie 10 uur onderweg. Oostenrijk, here we come!
Roadtrip naar Serfaus
De weersvoorspelling blijkt accuraat: we krijgen bakken regen te verwerken op de snelwegen in België. Gelukkig stopt het bij zonsopgang met regenen in Duitsland. Het is trouwens uitzonderlijk zacht winterweer. Ik reed al enkele keren eerder naar de bergen, maar 17 graden (!) onderweg had ik nog nooit eerder.
Niettemin zijn we volledig voorzien op een wintertrip: winterbanden, sneeuwkettingen en een vooraf aangekocht wegenvignet moeten ons veilig en vlot op onze bestemming brengen. De sneeuwkettingen zijn gehuurd en brachten al een verrassende mini-reis door de Oostkantons en Nederland met zich mee. Wat hou ik van die onvoorziene uitjes!
Het wegenvignet kocht ik online voor 9,90 euro. Gemakkelijk, maar let erop dat je bij de officiële website van Asfinag koopt, want anders heb je de kans zo’n 10 euro meer te betalen!
We rijden goed door (love rijden zonder snelheidsbeperking 😊), maar krijgen toch af te rekenen met enkele files door ongevallen. Gelukkig voorzagen mijn kids via Spotify massa’s goeie muziek. Een goede beslissing om een Family-abonnement aan te schaffen zo blijkt, want de muziek die voor sfeer zorgt in de auto wordt in een nieuwe, gedeelde playlist gegooid die we samen verder kunnen aanvullen. Ambiance gegarandeerd!
Uiteindelijk is Serfaus in zicht. Geen wit sneeuwtapijt, maar toch witte bergtoppen en skipistes die goed aftekenen tegen de onbesneeuwde bergflanken. Maar niets tipt aan sneeuw die je voelt knarsen onder je schoenen. Het werd een leuk autospelletje, getweakt tot de versie voor tieners waarbij ze eraan kunnen verdienen. De kids winnen deze weddenschappen met glans en moeder is weer enkele euro’s armer 😉
Bij het binnenrijden van Serfaus merken we al meteen de gemütlichkeit. Typische gebouwen, kleine straatjes en nog wat kerstversiering om het geheel af te werken. We melden ons om 16.30 uur bij de receptie; een kleine 12 uur op gereden dus en aankomst bij daglicht. Al bij al wat ik had verwacht en gehoopt. We wurmen ons in een ondergrondse parkeerplaats, laden de auto uit en installeren ons in het appartement. Omwille van het ‘alles-kan-niets-moet’-idee dat ik aan deze reis verbond, opteerde ik voor een ruim appartement waarbij de tieners een afzonderlijke kamer hebben. Zo kan iedereen gemakkelijk zijn ding doen. Een prima beslissing zo blijkt al de eerste avond.
Veel moeite om in te slapen hebben we niet. Goed uitrusten zodat we er morgen tegenaan kunnen!
Eerste dag op de piste
Op dinsdag 3 januari maak ik om 7.15 uur een foto van het uitzicht vanuit ons appartement op de bergen. Magnifiek om zo wakker te worden!
De foto zwier ik op Facebook waarmee de eerste en enige post over deze reis op sociale media is gelanceerd; check.
We ontbijten samen en dan begint het: “Mama, wat moet ik meenemen?”, “Mama, moet die trui boven of onder de bretellen van m’n broek”, “Welke schoenen moeten we aandoen?”,… Geen vreemde vragen natuurlijk als je de eerste keer op wintersport bent. Alles raakt snel uitgeklaard en wat later staan we buiten.
Misschien even uitleggen dat we opteerden voor een wintervakantie waarbij iedereen de mogelijkheid kreeg om eigen voorkeuren door te geven. Het belangrijkste aan deze reis is dat we samen weg zijn. Iedereen met tieners in huis zal het beamen: als ze meewillen, vooral meenemen en genieten. Gewoon doen!
Onze planning in grote lijnen:
- zoon en vriendin (leren) snowboarden
- voor dochter geen ski, noch snowboard. Zij gaat te voet de bergen verkennen.
- mama zal de tijd verdelen over skiën en wandelen
Op basis van die planning ging ik aan de slag. Er was heel wat dat ik vooraf online kon regelen: logies, skipassen, huur ski- en snowboardmateriaal, snowboardles, huur sneeuwkettingen,…. Er kruipt wat tijd in de voorbereiding, maar dat haal je er dubbel en dik ter plaatse uit.
De logies regelden we via Sunweb. Het voordeel met deze reisorganisator is dat de skipassen zijn inbegrepen. De skipas van mijn dochter kon ik makkelijk uitvinken en werd van de totaalprijs afgetrokken. Ook het ski-en snowboardmateriaal en de parkeerplaats regelde ik via Sunweb. Alles werd netjes bevestigd en voor alles ontvingen we digitale vouchers die je desgewenst kan afdrukken. Prima geregeld!
De snowboardlessen boekte ik digitaal met de lokale skischool. Alles kon in het Engels of Duits worden besteld, dus opnieuw vlotjes gelukt.
En ook ter plaatse geen problemen. We halen het materiaal en de skipassen op en melden ons tijdig aan bij de skischool op de piste. Er zijn op verschillende plaatsen in Serfaus lockers om je materiaal in op te bergen. Ja, het is een extra kost, maar voor die luxe betaal ik graag. Ik denk dat iedereen die ooit met skibotten heeft rondgelopen, weet waarover ik het heb 😊
Via familie en vrienden had ik vernomen dat het dorp populair is bij Nederlanders en dat blijkt zo te zijn. We zien veel auto’s met Nederlandse nummerplaten, maar ook de snowboardleraars die we boekten, zijn Nederlanders. Ja, ik weet het: Vlamingen en Nederlanders hebben hun eigen stijl en er is wat rivaliteit, maar dat valt super mee weet ik uit ervaring. In dit geval zijn de kinderen blij dat ze Nederlands kunnen spreken tijdens de les.
Omdat we op een dinsdag starten, was het voor beginners niet mogelijk om aan te sluiten bij een groepsles. Ik boekte dan maar een privéleraar voor de eerste dag en op woensdag, donderdag en vrijdag groepsles. Zaterdag blijft dan vrij om er zonder leraar op uit te trekken. Ik hoop vurig dat mijn tieners al ver genoeg zullen zijn gevorderd om tegen dan een blauwe piste af te sjezen.
Zoals elk begin, is ook snowboarden moeilijk. Maar na een hele dag op de oefen-/kinderpiste zie ik toch wel vooruitgang. We lunchten die dag in restaurant Lassida op 2.350 meter hoogte. Fantastisch zicht en lekker eten! Betaalbaar? Ja hoor. Wanneer je je realiseert dat je én op een toeristische locatie zit én op een plaats waar ze veel moeite moeten doen om de toevoer te regelen, dan vind ik dat het allemaal best meevalt.
Moe, maar voldaan keren we in de late namiddag terug naar ons appartement.
Een hete douche later delen we de piste-momenten met dochterlief. Zij is te voet de omgeving gaan verkennen en laat ons mooie foto’s zien van de wandelweg die ze volgde.
Serfaus-Fiss-Ladis is niet alleen een goed skigebied, het beschikt ook over een uitgewerkt netwerk aan wandelpaden.
De ruime keuken/leefruimte van het appartement wordt meteen benut, want de frisse berglucht maakte ons erg hongerig. Mama kan genieten van een aperitiefje, want mijn dochter stelde voor om enkele avonden te koken voor ons. Wat een luxe! Ik ben er haar nog altijd dankbaar voor 😊
Na een lekkere maaltijd kunnen we aan de bak met de vele gezelschapsspelletjes die we meebrachten. Wat is dit een leuke manier om tijd samen door te brengen! Goud waard voor mij.
Tot groot jolijt komt het memoryspel uit de kindertijd van de tieners op tafel. De eerste avond presteren we sterk, maar – spoiler – de volgende avonden blijkt de vermoeidheid toe te slaan en hebben we iets meer moeite om de kaarten te onthouden. Hilariteit alom als we zelfs na vier keer dezelfde kaart om te draaien niet opgeven 😉 Sporten is écht gezond, maar de hersenen zijn een beetje dood ’s avonds.
Tegen iets na negen uur druipt iedereen af naar de eigen kamer en het is nog geen 10 uur wanneer we allen in dromenland liggen.
Snowboard, ski en wandelen aangevuld met gezellige après-ski en een vleugje gastronomie
De volgende dagen verlopen een beetje volgens hetzelfde stramien: ons uitleven op de piste of langs de wandelpaden, genieten van de zonovergoten dagen en vooral veel lachen rond de tafel ’s avonds. Ik geniet écht van deze vakantie!
Met een voettocht naar het Mittelstation toont mijn dochter wat ze in haar mars heeft. Letterlijk dan! We drinken samen iets in het panoramarestaurant waarna onze wandelaar met de lift naar het dal terugkeert en ik met mijn zoon beslis om toch nog eens de blauwe dalpiste onveilig te maken. Heerlijk!
Beneden worden we opgewacht door de rest van onze compagnie om samen de après-ski van Serfaus te gaan verkennen. De jeugd beslist erna om toch maar mee te komen naar het appartement, uitgaan doen ze wel in België (wanneer ze kunnen uitslapen de dag nadien).
Die avond kreeg ik van mijn dochter een cadeautje: Harry Potter-kousen! Huh? Toch helemaal niet belangrijk? Jawel! Als fans van de fantastische Rowling-verhalen deden we al eerder de test om te weten in welke afdeling van Zweinstein we thuishoorden. Mama scoorde vreemd genoeg Zwadderich (?!?) en ik ontving dan ook groen-zwarte sokken. Elke keer ik ze draag, verschijnt er een glimlach 😊
De voorlaatste avond aten we uit in het centrum van Serfaus. De goedgemutste kelner van Italiaanse oorsprong bracht ons elk wat lekkers. Opnieuw een geslaagde avond!
Tiroler Gröstl
Wat gaat de tijd snel!
Zaterdag 7 januari is onze laatste dag in Serfaus. Op zondag vertrekken we opnieuw vroeg om tijdig terug in België te zijn.
Zaterdag hebben we nog een volledige dag ter plaatse: een luxe voor skiërs en snowboarders zo blijkt. Er is namelijk zo goed als niemand op de pistes! De skischool geeft geen groepslessen en voor de toeristen is het wisseldag. Resultaat: veel plaats op de piste en niet lang wachten aan de liften. Zaaalig! Mama en zoon benutten dan ook volop de kansen en vreten kilometers aan piste.
De wederhelft van de zoon besliste een dagje uit te zitten. Leren snowboarden – net zoals leren skiën – is heel vermoeiend en de keuze is dan ook meer dan gerechtvaardigd. Halverwege de middag is ook onze energie zo goed als op en beslissen we om in schoonheid te eindigen. We dienen het materiaal in, alweer allemaal heel vlotjes, waarna ik nog eens naar de Hög Almhut trek. Het winterwonderland is er magnifiek! De selfie-plaats laat ik dan ook niet onbenut. Door de warme temperaturen overdag en het vriezen ’s nachts ligt overal een verraderlijk laagje ijs. Het geeft een selfie met onverwacht effect!
Ook m’n dochter ondernam de tocht naar de Hög Almhut, maar zij te voet en ik met de skilift. Toch een ferme meid hoor! Wanneer de zon achter de bergen verdwijnt, drinken we samen nog iets op het terras en lachen ons een bult met mijn selfie-foto 😊
Het laatste avondmaal is er één van de gemakkelijkheid: pizza in de oven. Simpel, lekker en voldoende om ons door de laatste, korte nacht te helpen.
Tijdens de terugreis rijden we de hele tijd filevrij én (na zonsopgang) onder een stralende zon. De kids slapen grote stukken van de rit, wat eigenlijk een compliment is voor de chauffeur hé. We komen met enige tegenzin terug aan in Brugge. Zouden we niet meteen rechtsomkeer maken en alles nog een keer doen? Als het aan mijn zoon ligt alleszins wel.
Samenvatting: een heerlijke reis, die we hopelijk volgend jaar herhalen!
No responses yet